Op z'n elvendertigst.

Ziehier, het langverwachte stuk over De Cultuurshock. Op zich valt het mee. Geen heel rare dingen ofzo, ik heb ze nog geen schorpioenen zien eten. Het is meer dat hier pijnlijk duidelijk wordt hoe westers we zijn. In Nederland houden we van de klok. We kunnen niet zonder horloge, we maken planningen, houden agenda’s bij, verwachten dat alles op tijd is, enz. Als je hier het woord ‘schema’ noemt kijken ze je vragend aan.

We hebben vandaag onze eerste werkdag in het centrum gehad. Nog niet in het belang van het project, maar meer in het belang van het centrum. Ik heb samen met Kim de kinderafdeling gezien. Er komen zo’n 9 kinderen met hun moeders een klein muf zaaltje binnen. Dan wordt er anderhalf uur gespeeld en geoefend, onder begeleiding van 2 fysio’s. Vandaag dus even 4 fysio’s omdat wij erbij waren. Super schattige kindjes, dat wel. Maar totaal niet praktisch, dit. Kinderen overprikkeld, krijsend, aan de borst, moeders die met speelgoed op de vloer rammen om het kind te lokken, enz. Chaos!

Nóg een voorbeeld. De mensen hier hebben engelengeduld. De kassière pakt alle boodschappen voor je in, hoef je niet zelf te doen. En iedereen staat geduldig in de rij te wachten tot ze geholpen worden. Er wordt zó inefficiënt gewerkt! Geen woorden voor. In Nederland was er allang al iemand ontslagen. Alles gaat traag.
Oké oké, nog een voorbeeld. Het antwoord op alles is: wachten. Heb je iets dat niet werkt? Wachten. Wil je iets gedaan krijgen van iemand? Wachten. Wil je je pas geregistreerde simkaart gebruiken maar zegt je telefoon dattie niet geregistreerd is? Wachten.

We hadden gister een chauffeur die ons naar het centrum bracht om dus die simkaarten te registreren. Dat ging natuurlijk traag. En we waren met z’n drieën, dus we hebben nogal een tijdje moeten wachten. Niet in een winkel, neeee. Onder een partytent. Heb je geen winkelruimte? Zet een partytent op. Maargoed, die chauffeur moest natuurlijk ook wachten. Maar dat vond hij blijkbaar geen probleem. Ze zijn het gewend hier. Simkaart werkt nog steeds niet.
De wc is trouwens ook nog niet gemaakt. We moeten doorspoelen met een emmer water, en hij lekt nog steeds. Maar we zullen nog ff moeten wachten denk ik…

Gelukkig kunnen we ons al wel een klein beetje aan het plaatselijke tempo aanpassen. Het is hier bloedjeverziekend heet, dus ons looptempo is gehalveerd. Nederlands tempo wandelen is geen succes hier, je zult eronder bezwijken.